มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  ร่วมกับโครงการพัฒนาชุมชนเป็นสุขที่ภาคใต้  ดับบ้านดับเมือง : เรียนรู้ที่ปากใต้  
ได้จัดเวทีเสวนาว่าด้วยกระบวนทัศน์อิสลามกับการพัฒนา  เมื่อวันที่ 10  สิงหาคม  ที่ผ่านมา  โดยมีการนำเสนอเรื่อง
กระบวนทัศน์อิสลามเพื่อการพัฒนาชุมชนที่เป็นสุข  บทนำเสนอด้านวัฒนธรรมและการจัดการ  เรื่องศาสนธรรม
กับการพัฒนา  เรื่องอิสลามศึกษากับสังคมปัจจุบันและอนาคต  บทนำเสนอด้านเศรษฐกิจ
         นายมานะ  ช่วยชู  หัวหน้าโครงการพัฒนาชุมชนเป็นสุขที่ภาคใต้  ดับบ้านดับเมือง : เรียนรู้ที่ภาคใต้  กล่าวว่า
โครงการพัฒนาชุมชนเป็นสุขที่ภาคใต้    ดับบ้านดับเมือง : เรียนรู้ที่ปากใต้  ภายใต้แผนงานพัฒนาชุมชนเป็นสุขของ
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ  ได้ดำเนินกิจกรมพัฒนาชุมชนเป็นสุข  ตั้งแต่มีนาคม 2546  โดยเครือข่าย
ชุมชนมุสลิม 10 ชุมชนในจังหวัดยะลา  นราธิวาส  ปัตตานี  ได้กำหนดแนวทางการพัฒนาชุมชนตามหลักการศาสนาอิสลาม
ด้วยการกำหนดหลักการ  แนวทาง  ตัวชี้วัด  และกิจกรมที่กำลังดำเนินการต่อเนื่องในระยะเวลา 3 ปี  ถึง 2549  โดยมีการ
นำเสนอผ่านสื่อมวลชนแขนงต่าง  ๆ
         จากกรณีเกิดเหตุการณ์รุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้ตั้งแต่ต้นปี 2547  ได้มีการแสวงหาแนวทางแก้ปัญหา
อย่างหลากหลาย  โดยมีข้อเสนอว่าด้วยกระบวนทัศน์อิสลามกับการพัฒนาได้รับความสนใจจากหลายฝ่าย  เช่นข้อเสนอของ  
ศ.นพ.ประเวศ  วะสี  นายธีรยุทธ์  บุญมี  นายสุชาติ  บำรุงสุข  นายวรศักดิ์  มหันธโนบล  นายจรัญ  มะลูลีม  นายชัยวัฒน์  
สถาอานันท์  นายสุจิตต์  หงษ์เทศ  นายพิชัย  รัตนพล  นายธงชัย  วินิจจะกูล  เป็นต้น  ซึ่งสอดคล้องกับแนวคิดของเครือข่าย
ชุมชนมุสลิมในโครงการพัฒนาชุมชนเป็นสุขที่ภาคใต้  ต่างแต่ของโครงการเน้นที่ระดับชุมชนหมู่บ้านในขณะที่ข้อเสนอต่าง  ๆ
มีความหลากหลาย  โครงการพัฒนาชุมชนเป็นสุขที่ภาคใต้  ดับบ้านดับเมือง : เรียนรู้ที่ปากใต้  จึงเห็นว่าหากได้จัดกิจกรรม
ประมวลแนวคิด  เรื่องกระบวนทัศน์อิสลามกับการพัฒนา  บนฐานความคิดที่มีการนำเสนอน่าจะประโยชน์ต่อพัฒนาการแก้
ปัญหาต่างๆ
         นายเซ็ง  มะลี  ผู้อำนวยการโรงเรียนโรงเรียนมุสลิมวิทยา  อำเภอมายอ  จังหวัดปัตตานี  หนึ่งในวิทยากร
การเสวนากระบวนทัศน์อิสลามกับการพัฒนา  เปิดเผยว่าถึงแม้ว่าจะมีผู้เห็นความสำคัญของศาสนาควบคู่กับการพัฒนา  
แต่บทบาทที่ดำเนินการอยู่นั้นจะเห็นว่าเป็นเพียงบทบาทเสริมเสียมากกว่า  รัฐเองได้ให้ความสนใจที่จะดำเนินการโดยตรง
เกี่ยวกับเรื่องนี้น้อยมาก  ที่ผ่านมาจะปล่อยให้เป็นเรื่องขององค์กรศาสนาแต่ละองค์กรดำเนินการเพียงลำพัง  งานที่รัฐได้
ดำเนินการในด้านพัฒนาชุมชนส่วนใหญ่จะเน้นในเรื่องการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน  เช่น  ถนน  สะพาน  อ่างเก็บน้ำ  สถานี
อนามัย  การจัดตั้งกลุ่มสหกรณ์และกลุ่มอาชีพต่างๆ  การพัฒนาจิตใจมีอยู่บ้างแต่จะมีความสำคัญในอันดับสุดท้าย  ซึ่งถ้า
ไม่เกี่ยวกับการสร้างถาวรวัตถุก็จะเชิญโต๊ะครูไปบรรยายซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าจะบรรลุเป้าหมายของการพัฒนาชุมชนหรือไม่  
ในอดีตเป้าหมายของการพัฒนาชุมชนจะมุ่งเน้นไปที่การทำให้ชุมชนมีการกินดีอยู่ดี  ต่อมาได้มีการตั้งเป้าว่าจะต้องแก้
ปัญหาความยากจน  โดยมีการกำหนดเส้นบ่งความยากจนเพื่อที่จะทราบว่าคนมีรายได้ระดับใดจึงจะเรียกว่าคนจน
         “สังคมไทยในปัจจุบันมีการขยายตัวทางเศรษฐกิจสูง  ความเจริญทางวัตถุมีอัตราสูง  การพัฒนาเศรษฐกิจใน
รูปแบบของการพัฒนาอุตสาหกรรมมีความเจริญก้าวหน้า  แต่สภาพทางสังคมกลับมีความรุนแรงมากขึ้น  ปัญหาเด็กและ
เยาวชน  ปัญหายาเสพติด  ปัญหาโสเภณีที่เพิ่มขึ้น  นับวันจะยิ่งรุนแรงนับว่าเป็นความผิดพลาดของการพัฒนา  ดังนั้นการ
พัฒนาเศรษฐกิจและสังคมที่ขาดการพัฒนาจิตใจควบคู่นั้น  นอกจากจะทำให้การพัฒนาเศรษฐกิจและเศรษฐกิจเป็นไป
อย่างมีระบบ  ไม่อาจบรรลุผลไปตามเป้าหมายยังก่อให้เกิดปัญหาความเสื่อมโทรมทางศีลธรรม  จรรยา  การละเลยขาด
ความจริงจัง  ขาดศรัทธาในหลักคำสอนของศาสนา  นับว่าเป็นปัญหาที่น่าเป็นห่วง  ดังนั้นการพัฒนาคุณภาพจิตใจให้เป็น
คนที่มีคุณธรรม  มีศีลธรรมอันดีตามหลักคำสอนแห่งศาสนาจึงเป็นพื้นฐานสำคัญในการแก้ปัญหาทางสังคมอย่างแท้จริง”  
นายเซ็ง  มะลี  เปิดเผยถึงการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม

                                                  ***************************************