จรรยาบรรณของข้าราชการพลเรือน  พ.ศ. 2537  มีดังนี้

         จรรยาบรรณต่อตนเอง

         ข้อ  1.  ข้าราชการพลเรือนพึงเป็นผู้มีศีลธรรมอันดีและประพฤติตนให้เหมาะสมกับการเป็นข้าราชการ

         ข้อ  2.  ข้าราชการพลเรือนพึงใช้วิชาชีพในการปฏิบัติหน้าที่ราชการด้วยความซื่อสัตย์และไม่แสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ  

ในกรณีที่วิชาชีพใดมีจรรยาวิชาชีพกำหนดไว้  ก็พึงปฏิบัติตามจรรยาวิชาชีพนั้นด้วย

         ข้อ  3.  ข้าราชการพลเรือนพึงมีทัศนคติที่ดีและพัฒนาตนเองให้มีคุณธรรม  จริยธรรม  รวมทั้งเพิ่มพูนความรู้ความสามารถ

และทักษะในการทำงาน  เพื่อให้การปฏิบัติหน้าที่ราชการมีประสิทธิภาพประสิทธิผลยิ่งขึ้น

         จรรยาบรรณต่อหน่วยงาน

         ข้อ  4.  ข้าราชการพลเรือนพึงปฏิบัติหน้าที่ราชการด้วยความสุจริต  เสมอภาค  และปราศจากอคติ

         ข้อ  5.  ข้าราชการพลเรือนพึงปฏิบัติหน้าที่ราชการอย่างเต็มกำลังความสามารถ  รอบคอบ  รวดเร็ว  ขยันหมั่นเพียร  ถูกต้อง

สมเหตุสมผล  โดยคำนึงถึงประโยชน์ของทางราชการและประชาชนเป็นสำคัญ

         ข้อ  6.  ข้าราชการพลเรือนพึงประพฤติตนเป็นผู้ตรงต่อเวลาและใช้เวลาราชการให้เป็นประโยชน์ต่อทางราชการอย่างเต็มที่

         ข้อ  7.  ข้าราชการพลเรือนพึงดูแลรักษาและใช้ทรัพย์สินของทางราชการอย่างประหยัด  คุ้มค่า  โดยระมัดระวังมิให้เสียหาย

หรือสิ้นเปลืองเยี่ยงวิญญูชนจะพึงปฏิบัติต่อทรัพย์สินของตนเอง

         จรรยาบรรณต่อผู้บังคับบัญชา  ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา  และผู้ร่วมงาน

         ข้อ  8.  ข้าราชการพลเรือนพึงมีความรับผิดชอบในการปฏิบัติงาน  การให้ความร่วมมือช่วยเหลือกลุ่มงานของตน  ทั้งในด้าน

การให้ความคิดเห็นการช่วยทำงานและการแก้ปัญหาร่วมกัน  รวมทั้งการเสนอแนะในสิ่งที่เห็นว่าจะมีประโยชน์ต่อการพัฒนางานในความ

รับผิดชอบด้วย

         ข้อ  9.  ข้าราชการพลเรือนซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชา  พึงดูแลเอาใจใส่ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาทั้งในด้านการปฏิบัติงาน  ขวัญกำลังใจ  

สวัสดิการและยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา  ตลอดจนปกครองผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาด้วยหลักการและเหตุผลที่ถูกต้องตาม

ทำนองคลองธรรม

         ข้อ  10.  ข้าราชการพลเรือนพึงช่วยเหลือเกื้อกูลกันในทางที่ชอบ  รวมทั้งส่งเสริมสนับสนุนให้เกิดความสามัคคี  ร่วมแรง

ร่วมใจในบรรดาผู้ร่วมงานในการปฏิบัติหน้าที่เพื่อประโยชน์ส่วนรวม

         ข้อ  11.  ข้าราชการพลเรือนพึงปฏิบัติต่อผู้ร่วมงาน  ตลอดจนผู้เกี่ยวข้องด้วยความสุภาพ  มีน้ำใจ  และมนุษยสัมพันธ์อันดี

         ข้อ  12.  ข้าราชการพลเรือนพึงละเว้นจากการนำผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตน

         จรรยาบรรณต่อประชาชนและสังคม

         ข้อ  13.  ข้าราชการพลเรือนพึงให้บริการประชาชนอย่างเต็มกำลังความสามารถด้วยความเป็นธรรม  เอื้อเฟื้อ  มีน้ำใจ  และ

ใช้กิริยาวาจาสุภาพอ่อนโยน  เมื่อเห็นว่าเรื่องใดไม่สามารถปฏิบัติได้หรือไม่อยู่ในอำนาจหน้าที่ของตนจะต้องปฏิบัติ  ควรชี้แจงเหตุผลหรือ

แนะนำให้ติดต่อยังหน่วยงานหรือบุคคล  ซึ่งตนทราบว่ามีอำนาจหน้าที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น  ๆ  ต่อไป

         ข้อ  14.  ข้าราชการพลเรือนพึงประพฤติตนให้เป็นที่เชื่อถือของบุคคลทั่วไป

         ข้อ  15.  ข้าราชการพลเรือนพึงละเว้นการรับทรัพย์สินหรือประโยชน์อื่นใด  ซึ่งมีมูลค่าเกินปกติวิสัยที่วิญญูชนจะให้กันโดย

เสน่หาจากผู้มาติดต่อราชการ  หรือผู้ซึ่งอาจได้รับประโยชน์จากการปฏิบัติหน้าที่ราชการนั้น  หากได้รับไว้แล้วและทราบภายหลังว่าทรัพย์

สินหรือประโยชน์อื่นใดที่รับไว้มีมูลค่าเกินปกติวิสัย  ก็ให้รายงานผู้บังคับบัญชาทราบโดยเร็ว  เพื่อดำเนินการตามสมควรแก่กรณี



(คัดจากราชกิจจานุเบกษา  เล่ม  111  ตอนที่  19 ง  หน้า  8 - 11)



                                                                                       ******************